Τι σημαίνει άραγε η ρήση του Ιησού στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο κεφ. ΙΒ §25
«Όστις αγαπά την ψυχήν αυτού, θέλει απολέση αυτήν, και όστις μισεί την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον θέλει φυλάξη αυτήν» ;
Από πρώτη ματιά το απόσπασμα μοιάζει γρίφος: «όποιος αγαπάει την ψυχή του, θα την χάσει, και όποιος μισεί την ψυχή του σ’ αυτόν τον κόσμο, θα την φυλάξει, σε ζωή αιώνια».
Το θέμα θα αρχίζει κάπως να ξεκαθαρίζει, αν ανατρέξουμε σε κάποια αρχαία κείμενα, τα οποία περιγράφουν τη διττή (διπλή) φύση της ψυχής.
Ας ξεκινήσουμε όμως την ιστορία από την αρχή· και όταν λέω από την αρχή, εννοώ από τον τρόπο της δημιουργίας της Ψυχής.
Ο εκπεσών θεός Εωσφόρος ή δεύτερος δημιουργός θεός ή Ιαλδαβαώθ, αφού αποσκίρτησε από τα Υπερσύμπαντα του Αληθινού Φωτός κλέβοντας κώδικες δημιουργίας, εγκαταστάθηκε σε ένα παλαιό κατάλοιπο δημιουργίας ‒το απαγορευμένο δένδρο‒ και ξεκίνησε να χτίζει σ’ αυτό την δημιουργία του.
ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ Α
«§8. Και εγώ (ο Ερμής) του είπα:
‒Από πού προέρχονται τα στοιχεία τούτα της φύσης; Και εκείνος (ο Ποιμάνδρης) μου απάντησε ξανά.
‒Από τη θεία Βούληση που έλαβε τη μορφή του Λόγου και είδε τον καλό Κόσμο(των Υπερσυμπάντων) και τον μιμήθηκε, δημιουργώντας κόσμο με τα δικά της στοιχεία και τα δικά της δημιουργήματα, τις ψυχές».
Ξεκίνησε λοιπόν ο δημιουργός (Εωσφόρος/Ιαλδαβαώθ) να πλάθει από την "ύλη/πάστα" του δικού του κόσμου ένα πλάσμα, ώστε αυτό να καταστεί στην πλάση του το τελειότερο. …Όμως το δημιούργημά του παρέμενε νεκρό…
1) ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ
«Και ο Ιαλδαβαώθ είπε στις αρχές που τον υπηρετούσαν: “Ελάτε ας δημιουργήσουμε έναν άνθρωπο κατ’ εικόνα του θεού και ομοιότητα δική μας, ώστε η εικόνα του να γίνει φως για μας”. …Και εργάσθηκαν όλοι οι άγγελοι και οι δαίμονες μέχρι που κατασκεύασαν το ψυχικό σώμα. Και το κατασκεύασμά τους, ήταν εντελώς αδρανές και ακίνητο για μεγάλο χρονικό διάστημα».
Και το παλαιότερο βιβλίο της Ανατολής αναφέρει σχετικά:
2) ΜΥΣΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΝΤΖΙΑΝ ‘ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΕΣΗ’ ΣΤΑΝΖΑ ΙV:
«§15. … Οι πατέρες οι χωρίς οστά δεν μπορούσαν να δώσουν ζωή σε όντα με οστά. Οι απόγονοί τους ήταν Μπχούτα με δίχως μορφή και δίχως νου. Γι’ αυτό ονομάζονται τσχάγια».
Θέλοντας τώρα να τονίσω το γεγονός ότι η δημιουργία του ανθρώπου είναι επίτευγμα ενός κατώτερου θεού, ανοίγω μια παρένθεση παραθέτοντας ένα επιπλέον στοιχείο, επειδή η Αλήθεια είναι διάσπαρτη παντού:
ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΑΣΥΡΟΒΑΒΥΛΩΝΙΩΝ, ΠΙΝΑΚΙΔΑ 6η
«§1. Όταν ακούει ο Μαρδούκ τα λόγια των θεών τον κινάει η καρδιά του να πλάσει επιτήδεια έργα. Ανοίγει το στόμα και στρέφεται στον Έα, να του αποκαλύψει το σχέδιο που έπιασε στην καρδιά του: “Θα μαζέψω αίμα και θα κάνω κόκαλα. Θα πλάσω έναν άγριο. Άνθρωπος θα’ ναι τ’ όνομά του. Αληθινά άγριο άνθρωπο θα δημιουργήσω. Θ’ αναλάβει την υπηρεσία των θεών για να είναι άνετα αυτοί».
Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω το ξεδίπλωμα των στοιχείων.
Παρέμενε λοιπόν ο δημιουργός αναποφάσιστος για το τι έπρεπε να κάνει ώστε το πλάσμα που έφτιαξε από την καλύτερη "πάστα" του κόσμου του να ζωντανέψει…
ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ
«Και όταν η μητέρα (του δημιουργού / Ιαλδαβαώθ / Εωσφόρου) θέλησε να αποσύρει τη δύναμη την οποία είχε δώσει στον αρχηγό των δαιμόνων (στον Ιαλδαβαώθ/Εωσφόρο), παρακάλεσε τον Μητέρα-Πατέρα (τον Προ-προϋπάρχοντα Θεό) των πάντων, που είναι πλήρης ελέους. Εκείνος τότε έστειλε τα πέντε φώτα κάτω, εκεί που ήταν ο τόπος των αγγέλων του αρχιδαίμονα (Ιαλδαβαώθ / Εωσφόρου) και τον συμβούλεψαν να εκδηλώσει την δύναμη της μητέρας του. Και είπαν στον Ιαλδαβαώθ: “Εμφύσησε στο πρόσωπό του (του πλάσματος) κάτι από το πνεύμα σου και θα εγερθεί το σώμα του”. Και εκείνος εμφύσησε στο πρόσωπό του το πνεύμα, το οποίο είναι η δύναμη της μητέρας του· αυτός δεν το ήξερε αυτό, διότι βρίσκεται στην άγνοια. Και η δύναμη της μητέρας βγήκε από τον Ιαλδαβαώθ και εισήλθε στην ψυχή, την οποία είχαν διαμορφώσει κατ’ εικόνα του Ενός, ο οποίος υπάρχει εξ’ αρχής. Το σώμα κινήθηκε, απέκτησε δύναμη και ήταν φωτεινό».
Έτσι εμφανίζεται πλέον η ψυχή πλασμένη με δύο ουσίες: (α) από την "πάστα" του ενεργειακού κόσμου, και (β) από την "πνοή" του Ιαλδαβαώθ που περιείχε Πνεύμα.
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΓΕΝΕΣΙΣ: ΚΕΦ. Β: «§7. Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης·* και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν».
*γη: σε όλα τα αρχαία κείμενα (γη) ονομάζεται η αιτία της ύλης.
Τα παρακάτω κείμενα επιβεβαιώνουν με το δικό τους ύφος το καθένα, αυτή την διττότητα της Ψυχής:
ΕΡΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΓΡΑΦΟΜΕΝΗ ‘ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ’ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΧΧΙΙΙ
«§14. Ο Θεός (ο εκπεσών δημιουργός) μη θέλοντας πια να είναι άπραγος ο επάνω κόσμος, αποφάσισε να τον γεμίσει με πνεύματα, για να μην μείνει η δημιουργία ακίνητη και χωρίς ζωντάνια. Έτσι άρχισε να γίνεται τεχνίτης αυτού του σχεδίου, χρησιμοποιώντας θεϊκά υλικά για την παραγωγή του έργου του. Αφού δηλαδή έλαβε από τον ίδιο τον εαυτό του πνεύμα (η πνοή του δημιουργού), όσο ήταν απαραίτητο, και το ανέμιξε νοερά με το πυρ, το ανακάτεψε με μερικά άλλα άγνωστα υλικά· αυτά, αφού τα ένωσε μεταξύ τους με κάποιες απόκρυφες φράσεις, έβαλε σε ισχυρή κίνηση ολόκληρο το κράμα, έως ότου αποχωρίστηκε από το μίγμα κάποια λεπτότερη και καθαρότερη ύλη, διαφανέστερη από τα υλικά από τα οποία γεννήθηκε· και είχε δύο μορφές η ύλη αυτή, πράγμα που έβλεπε μόνο ο τεχνίτης θεός. §15. Επειδή η ύλη αυτή ούτε έλιωνε από την επίδραση της φωτιάς, ούτε πάγωνε, ως δημιούργημα πνεύματος που ήταν, αλλά είχε δική της ιδιοσυστασία, ιδιότυπη και ιδιοσύγκριτη, αυτήν ο θεός την ονόμασε με το ωραιότατο όνομα, σύμφωνα προς την ενέργειά της: Ψύχωση. Απ’ αυτήν πλαστούργησε μυριάδες ψυχές, πλάθοντας εκείνο που ήθελε με ευταξία και συμμετρία».
Ο Πλάτων στον ‘Τίμαιο’ διευκρινίζει εντελώς τις δύο ουσίες από τις οποίες είναι πλασμένη η ψυχή:
ΠΛΑΤΩΝ ‘ΤΙΜΑΙΟΣ’ (C35a1-35b3)
«Δημιούργησε δε την ψυχή από τα εξής και ως εξής: Από την αδιαίρετη και αιωνίως αμετάβλητη ουσία (του Αδιάσπαστου Πνεύματος, ως η πνοή του δημιουργού), καθώς επίσης και από την υπάρχουσα περί τα σώματα διαιρετή(ενεργειακή, διαχωρισμένη διά του Λόγου <σε θετική και αρνητική>).
Δι’ αναμείξεως δηλαδή και των δύο αυτών, είχε ουσίες και από το ένα είδος και από το άλλο, και έτσι την έκανε ενδιάμεση ουσία μεταξύ της αδιαιρέτου και της διαιρετής των σωμάτων ουσίας. Και αφού έλαβε και τα τρία αυτά τα είδη, (το διαιρετό, το αδιαίρετο και το της αναμείξεως) τα ανέμειξε όλα σε ένα είδος, συναρμολογώντας σε μία, την δυσκολοανάμεικτη φύση του καθενός με εκείνη του άλλου δια της βίας. Ανέμειξε λοιπόν με την ουσία αυτή και τις άλλες δύο και έκανε από τις τρεις ένα είδος, το οποίο πάλι διαχώρισε σε όσα τμήματα (Ψυχές) έπρεπε. Το καθένα δε από τα τμήματα αυτά είχε μέσα του και την μία και την άλλη και την τρίτη ουσία την εξ’ αναμείξεως».
Η ψυχή λοιπόν του ανθρώπου είναι διττή. Το μισό της τμήμα είναι πλασμένο από την λεπτοφυέστερη "πάστα" αυτού του κόσμου ‒που δεν είναι άλλη από τα "συστατικά" του "απαγορευμένου δένδρου"‒ και το άλλο μισό της κομμάτι, είναι η "πνοή" του δημιουργού, που δυστυχώς δεν είναι άλλος από τον εκπεσόντα Εωσφόρο.
Προς επιβεβαίωση αυτής της δυσάρεστης αποκάλυψης παραθέτω μια μαρτυρία από το Ευαγγέλιο του Ιούδα:
ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ [34] «Ο Ιησούς είπε σ’ αυτούς, “Πώς με γνωρίζετε; Αληθινά [εγώ] λέγω σε σας, καμιά γενεά ανθρώπων που είναι ανάμεσά σας δεν θα με γνωρίσει”. Όταν οι μαθητές άκουσαν αυτό, άρχισαν να θυμώνουν και να εξοργίζονται και έπιασαν να βλασφημούν ενδόμυχα εναντίον του. Όταν ο Ιησούς διέκρινε την έλλειψή τους να καταλάβουν, είπε σ’ αυτούς: Γιατί αυτή η αναστάτωση σας έχει οδηγήσει στο θυμό; Ο θεός σας που είναι εντός σας και [χαμένο κείμενο] σας έχουν προκαλέσει τον θυμό μέσα στις καρδιές σας».
Αντίθετα ο ίδιος ο Ιησούς, έλεγε για τον εαυτό Του:
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ΚΕΦ. ΙΔ΄ «§30. Δεν θέλω πλέον λαλήσει πολλά μεθ’ υμών· διότι έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου· και δεν έχει ουδέν εν εμοί [= δεν έχει τίποτα δικό του μέσα μου <εν εμοί> (υπονοώντας ότι ο Ιησούς ως καθαρό Πνεύμα, δεν είχε μέσα Του την ‘πνοή’ του δημιουργού όπως κάθε ανθρώπινη ψυχή)]».
Εξαιτίας λοιπόν των "συστατικών" από τα οποία είναι πλασμένη η ανθρώπινη Ψυχή, ο Ιησούς λέει πως κανένα πρόσωπο με θνητή γέννηση δεν θα μπορέσει να περάσει στη Γενιά των Υπερκόσμων της Αλήθειας:
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΟΥΔΑ [36, 37] Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ: «Αληθινά σας λέγω κανείς γεννημένος [από] αυτόν τον αιώνα (αυτόν τον υλικό κόσμο) δεν θα δει αυτή [τη Γενεά], και καμιά στρατιά αγγέλων των άστρων δεν θα κυβερνήσει πάνω σ’ αυτή τη Γενεά και κανένα πρόσωπο με θνητή γέννηση δεν μπορεί να συναναστραφεί μαζί Της, επειδή αυτή η Γενεά δεν προέρχεται από [χαμένο κείμενο] που έχει γίνει.
Ο ΙΟΥΔΑΣ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ [45]: …[Ο Ιησούς] …συνέχισε: Κανένα πρόσωπο με θνητή γέννηση δεν είναι άξιο να εισέλθει στον οίκο που έχεις δει, γιατί αυτός ο τόπος έχει κρατηθεί για τους αγίους. Ούτε ο ήλιος ούτε η σελήνη θα κυβερνούν εκεί, ούτε μέρα· αλλά το ιερό θα διαμένει εκεί πάντοτε, στον αιώνιο κόσμο με τους αγίους αγγέλους».
Προκειμένου όμως η Ψυχή του ανθρώπου να σωθεί από τον βόρβορο του υλικού κόσμου ‒αφού της ήταν απαγορευμένο (έτσι μιαρή καθώς ήταν) να περάσει στους Άσπιλους Κόσμους‒ έπρεπε να βρεθεί μια άλλη λύση.
Και ο Ιησούς είπε:
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΔ (14) «§2. Εν τη οικία του Πατρός μου, είναι πολλά οικήματα· υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον. §3. Και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, δια να είσθε και εσείς όπου είμαι Εγώ».
Η μετάβαση σ’ αυτόν τον Ιερό Τόπο, είναι αυτό που η Αποκάλυψη αποκαλεί Πρώτη Ανάσταση. Σ’ αυτόν τον Τόπο όπου θα λάβει χώρα η Πρώτη Ανάσταση (όπως λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης) οι εκλεκτοί θα παραμείνουν για χίλια χρόνια. Εκεί θα προετοιμαστούν ώστε στην συνέχεια (μετά τα χίλια χρόνια) να καταφέρουν να περάσουν στους Σεπτούς Κόσμους των Υπερσυμπάντων του Αληθινού Φωτός. Δηλαδή Εκεί που ο Ιησούς δηλώνει πως κανένα πρόσωπο με θνητή γέννηση δεν θα μπορέσει να περάσει.
Γι’ αυτό, σ' Εκείνον τον τόπο τον ετοιμασμένο, επιβάλλεται να προηγηθεί η προετοιμασία της Ψυχής. ΑΠΕΚΔΥΟΜΕΝΗ λοιπόν η ψυχή το ενεργειακό (διαιρετό) κομμάτι της, αυτό δηλαδή, το πλασμένο από την ενεργειακή ύλη/πάστα του απαγορευμένου δένδρου/κόσμου, να διατηρήσει αυτούσιο το πνευματικό της μόνο τμήμα, το οποίο ως καθαρό Πνεύμα (χωρίς ίχνος ενέργειας) θα μπορέσει πλέον να περάσει στους Αθάνατους Κόσμους των Υπερσυμπάντων, αφού φυσικά δεν θα έχει προέλθει από θνητή γέννηση.
Έτσι η ρήση, παύει πλέον να είναι γρίφος και ξεκαθαρίζει:
«Όστις αγαπά την ψυχήν* αυτού, θέλει απολέση αυτήν (δηλαδή όποιος πραγματικά αγαπάει την Ψυχή του, θα χάσει το διαιρετό/ενεργειακό της κομμάτι), και όστις μισεί την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον θέλει φυλάξει αυτήν (Και όποιος μισεί το πλασμένο απ’ αυτόν τον κόσμο κομμάτι της Ψυχής του, θα διαφυλάξει το πνευματικό της μισό, σε ζωή αιώνια)».
*Και φυσικά η λέξη "ψυχή" δεν θα πρέπει να παραφράζεται ως "ζωή", όπως συμβαίνει σε κάποιες μεταφράσεις των Ευαγγελίων… επειδή: "όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια".
Αυτό λοιπόν το ‒κλεμμένο από τον Εωσφόρο‒ πνευματικό κομμάτι (τη δύναμη της μητέρας σύμφωνα με το Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιωάννη) ζητάνε να πάρουν πίσω οι Υπερ-κόσμοι της Αλήθειας, το οποίο προκειμένου να πάψει να βρίσκεται στην κατοχή του Εωσφόρου, οι Υπερκόσμοι τον συμβούλεψαν (τον Εωσφόρο), να το μοιράσει στις Ψυχές των ανθρώπων.
Στη συνέχεια ο Ιησούς ήρθε στον κόσμο της ύλης για να πληρώσει λύτρα στον Εωσφόρο, ώστε αυτός να παραχωρήσει σε κάθε ψυχή το δικαίωμα να επιστρέψει στην Ιερή Πνευματική Γενέτειρά της…
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΕΦ. Κ «§28. Καθώς ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθεί, αλλά δια να υπηρετήσει και να δώσει την ζωή Αυτούλύτρον αντί πολλών».
