Στο κεφάλαιο 19 της Αποκάλυψης διαβάζουμε:
11.καὶ εἶδον τὸν οὐρανὸν ἠνεῳγμένον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ᾽ αὐτὸν, πιστὸς καὶ ἀληθινός, καὶ ἐν δικαιοσύνῃ κρίνει καὶ πολεμεῖ. (Μετ. Eίδα, ακόμα, τον ουρανό ανοιχτό, και να! Ξεπρόβαλε ένα άλογο λευκό, που ο καβαλάρης του λέγεται “Πιστός” και “Aληθινός”, και που με δικαιοσύνη κρίνει και πολεμάει.)
12.οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ φλὸξ πυρός, καὶ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ διαδήματα πολλά, ἔχων ὄνομα γεγραμμένον ὃ οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴ αὐτός, (Μετ. Σαν φλόγα φωτιάς ήταν τα μάτια του και στο κεφάλι του φορούσε πολλά στέμματα και είχε ένα όνομα γραμμένο, που κανένας δεν ξέρει παρά μόνο ο ίδιος.)
13.καὶ περιβεβλημένος ἱμάτιον βεβαμμένον αἵματι, καὶ κέκληται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ. (Μετ. Kι ήταν ντυμένος με ένα ένδυμα αιματοβαμμένο, και τ’ όνομα που του είχε δοθεί ήταν: “O ΛOΓOΣ TOY ΘEOY”.)
14.καὶ τὰ στρατεύματα ἐν τῶ οὐρανῶ ἠκολούθει αὐτῶ ἐφ᾽ ἵπποις λευκοῖς, ἐνδεδυμένοι βύσσινον λευκὸν καθαρόν. (Μετ. Kαι τα στρατεύματα που είναι στον ουρανό τον ακολουθούσαν καβάλα σε λευκά άλογα, ντυμένοι με κάτασπρο καθαρό λινό.)15.καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεται ῥομφαία ὀξεῖα, ἵνα ἐν αὐτῇ πατάξῃ τὰ ἔθνη, καὶ αὐτὸς ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ αὐτὸς πατεῖ τὴν ληνὸν τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς τοῦ θεοῦ τοῦ παντοκράτορος.(Μετ. Kι από το στόμα του έβγαινε μια κοφτερή ρομφαία, για να χτυπάει μ’ αυτήν τα έθνη, και είναι αυτός που θα τους κυβερνάει με σιδερένιο ραβδί. Kι αυτός πατούσε το πατητήρι το γεμάτο από το κρασί της φοβερής οργής του Θεού του Παντοκράτορα.)
16.καὶ ἔχει ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ ὄνομα γεγραμμένον· βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύριος κυρίων.(Μετ. Kαι πάνω στην ενδυμασία του και πάνω στο μηρό του είχε γραμμένο τον τίτλο: “O BAΣIΛIAΣ TΩN BAΣIΛIAΔΩN KAI O KYPIOΣ TΩN KYPIΩN”!)
17.καὶ εἶδον ἕνα ἄγγελον ἑστῶτα ἐν τῶ ἡλίῳ, καὶ ἔκραξεν φωνῇ μεγάλῃ λέγων πᾶσιν τοῖς ὀρνέοις τοῖς πετομένοις ἐν μεσουρανήματι, δεῦτε συνάχθητε εἰς τὸ δεῖπνον τὸ μέγα τοῦ θεοῦ, (Μετ. Eίδα κι έναν άγγελο που στεκόταν στον ήλιο, ο οποίος έκραξε με δυνατή φωνή, λέγοντας σε όλα τα όρνια που πετούσαν στα μεσούρανα: “Eμπρός, συναχτείτε στο μεγάλο δείπνο του Θεού)
18.ἵνα φάγητε σάρκας βασιλέων καὶ σάρκας χιλιάρχων καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶ σάρκας ἵππων καὶ τῶν καθημένων ἐπ᾽ αὐτῶν καὶ σάρκας πάντων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων καὶ μικρῶν καὶ μεγάλων. ( Μετ. για να φάτε σάρκες βασιλιάδων και σάρκες στρατιωτικών διοικητών και σάρκες ισχυρών και σάρκες αλόγων και των καβαλάρηδών τους, και κάθε είδους ανθρώπων ελευθέρων και δούλων, μικρών και μεγάλων”!)
19 καὶ εἶδον τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματα αὐτῶν συνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ. (Μετ. Eίδα, τότε, το θηρίο και τους βασιλιάδες της γης και τα στρατεύματά τους συγκεντρωμένους για να πολεμήσουν με τον καβαλάρη του αλόγου και με το στράτευμά του)20.καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ μετ᾽ αὐτοῦ ὁ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ, ἐν οἷς ἐπλάνησεν τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ· ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης ἐν θείῳ. (Μετ. Πιάστηκε, όμως, το θηρίο, όπως και ο ψευδοπροφήτης που ήταν μαζί του, εκείνος που είχε κάνει τα εκπληκτικά φαινόμενα μπροστά του, και με τα οποία παραπλάνησε εκείνους που δέχτηκαν να χαραχτούν με το σύμβολο του θηρίου κι εκείνους που προσκυνούσαν την εικόνα του. Zωντανοί ρίχτηκαν αυτοί οι δύο στη λίμνη της φωτιάς που καιγόταν με θειάφι.)
21.καὶ οἱ λοιποὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου τῇ ἐξελθούσῃ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ, καὶ πάντα τὰ ὄρνεα ἐχορτάσθησαν ἐκ τῶν σαρκῶν αὐτῶν. (Μετ. Kαι οι υπόλοιποι θανατώθηκαν με τη ρομφαία που βγήκε από το στόμα εκείνου που καθόταν επάνω στο άλογο, κι όλα τα όρνια χόρτασαν από τις σάρκες τους.)
Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτό το κεφάλαιο της Αποκάλυψης κάνει λόγο για έναν καβαλάρη με το άσπρο άλογο,που κατά πολλούς είναι ο ίδιος ο Χριστός (ή τέλος πάντων κάποιος που έρχεται στο όνομα του Χριστού), ο οποίος κατεβαίνει σαν λυτρωτής από τον ουρανό για να πολεμήσει το θηρίο(τον Αντίχριστο δηλαδή κατα την χριστιανική παράδοση).
Εχει πύρινα φλογώδη μάτια, κρατάει σπαθί/ρομφαία (κυριολεκτικά ή/και μεταφορικά), ονομάζεται ΠΙΣΤΟΣ και ΑΛΗΘΙΝΟΣ, ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ και ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΒΑΣΙΛΙΑΔΩΝ, είναι η έκφραση του θείου θυμού, λόγω της ανομίας του Αντιχρίστου, νικάει το θηρίο και το πετάει στην πύρινη λίμνη(στο πύρ το εξώτερο που έλεγαν οι παλαιότεροι).
Ας δούμε την ίδια(;) περιγραφή απο τον Σολωμό.
Στον Ύμνο της Ελευθερίας,λοιπόν, διαβάζουμε:
94. Α! Το φως που σε στολίζει,
Σαν ηλίου φεγγοβολή,
Και μακρόθεν σπινθηρίζει,
Δεν είναι, όχι, από τη γη
95. Λάμψιν έχει όλη φλογώδη
Χείλος, μέτωπο, οφθαλμός
Φως το χέρι, φως το πόδι
Κι’ όλα γύρω σου είναι φως.
96. Το σπαθί σου αντισηκώνεις,
Τρία πατήματα πατάς,
Σαν τον πύργο μεγαλώνεις,
Και εις το τέταρτο κτυπάς.
97. Με φωνή που καταπείθει
Προχωρώντας ομιλείς
«Σήμερ΄, άπιστοι, εγεννήθη
Ναι, του κόσμου ο Λυτρωτής.
98. Αυτός λέγει... Αφοκρασθήτε:
Εγώ είμ’ Άλφα, Ωμέγα εγώ
Πέστε, που θ’ αποκρυφθήτε
Εσείς όλοι, αν οργισθώ;
99. Φλόγα ακοίμητην σας βρέχω,
Που μ’ αυτήν αν συγκριθή
Κείνη η κάτω οπού σας έχω
Σαν δροσιά θέλει βρεθή.
100. Κατατρώγει, ωσάν τη σχίζα,
Τόπους άμετρα υψηλούς,
Χώρες, όρη από τη ρίζα,
Ζώα και δένδρα και θνητούς.
101. «Και το πάν το κατακαίει,
Και δεν σώζεται πνοή,
Πάρεξ του άνεμου που πνέει
Μες στη στάχτη τη λεπτή».
102. Κάποιος ήθελε ερωτήσει:
Του θυμού του είσαι αδελφή;
Ποιός είν’ άξιος να νικήση,
Ή με σε να μετρηθή;
103. Η γη αισθάνεται την τόση
Του χεριού σου ανδραγαθιά,
Που όλην θέλει θανατώσει
Τη μισόχριστη σπορά.
122. Σε γνωρίζω από την κόψη
Του σπαθιού την τρομερή,
Σε γνωρίζω από την όψη
Που με βία μετράει τη γη.
Εί Κύριος μεθ'ημών, ουδείς καθ'ημών
