menu

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Αφιέρωμα Μετενσάρκωση. Η σημασία της και συνέπειες

Η αρχή της μετενσάρκωσης φαίνεται ότι προσφέρει μια από τις πιο ελκυστικές εξηγήσεις της προέλευσης και του προορισμού της ανθρωπότητας. Είναι αποδεκτή όχι μόνο από οπαδούς Ανατολικών θρησκειών και πνευματικών κινήσεων της Νέας Εποχής, αλλά επίσης από πολλούς άλλους που δεν υιοθετούν τέτοια εσωτεριστικά ενδιαφέροντα και πεποιθήσεις.
Το να ξέρεις ότι έχεις ζήσει πολλές ζωές πριν από αυτή που ζεις τώρα και πως υπάρχουν πολλές ακόμα που έπονται είναι μια πολύ ελκυστική προοπτική για να αποτιμήσεις το νόημα της ζωής. Από τη μια μεριά, η μετενσάρκωση είναι πηγή μεγάλης άνεσης, ιδιαίτερα για εκείνους που αναζητούν απελευθέρωση βάσει των εσωτερικών τους πόρων. Δίνει εξασφάλιση για τη συνέχεια της ύπαρξης του ατόμου σε επόμενες ζωές και έτσι εξασφαλίζεται μια ανανεωμένη ευκαιρία για την επίτευξη της απελευθέρωσης. Από την άλλη μεριά, η μετενσάρκωση είναι ένας τρόπος να απορρίψει κάποιος τις μονοθεϊστικές διδασκαλίες μιας τελικής κρίσης από έναν ιερό Θεό, που έχει ως πιθανό αποτέλεσμα να καταδικαστεί αιώνια να υποφέρει στην κόλαση.

Ένας άλλος μεγάλος λόγος για την αποδοχή της μετενσάρκωσης από τόσους πολλούς ανθρώπους σήμερα είναι ότι φαίνεται πως εξηγεί τις διαφορές που παρατηρούνται μεταξύ των ανθρώπων. Κάποιοι είναι υγιείς, ενώ άλλοι βασανίζονται όλη τη ζωή τους από φυσικά μειονεκτήματα. Κάποιοι είναι πλούσιοι, άλλοι βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης. Κάποιοι έχουν επιτυχία χωρίς καν να επιδεικνύουν κάποια θρησκευτικότητα, ενώ κάποιοι άλλοι είναι διαρκώς αποτυχημένοι, παρά την θρησκευτική τους αφοσίωση. Οι Ανατολικές θρησκείες εξηγούν αυτές τις διαφορές ως αποτέλεσμα προηγούμενων ζωών, καλών ή κακών, που αποδίδουν τους καρπούς τους στην παρούσα ζωή μέσω της δράσης του κάρμα. Έτσι η μετενσάρκωση φαίνεται ότι είναι ο τέλειος τρόπος να τιμωρηθούν ή να ανταμειφτούν οι πράξεις κάποιου, χωρίς να χρειάζεται η αποδοχή ενός προσωπικού Θεού ως της Ύστατης Πραγματικότητας.
Η μετενσάρκωση στις θρησκείες
Η μετενσάρκωση μιας οντότητας που είναι ο πυρήνας της ανθρώπινης ύπαρξης (στην ινδουϊστική παράδοση αποκαλείται 'ατμάν' ή 'πουρούσα') σε έναν μακρύ κύκλο που υποδηλώνει πολλές ζωές και σώματα δεν είναι τόσο παλιά έννοια όσο υποστηρίζουν κάποιοι σύγχρονοι ισχυρισμοί. Δεν είναι κοινό στοιχείο για τις περισσότερες από τις παλαιότερες γνωστές θρησκείες, ούτε ανήκει η προέλευσή της σε ένα πανάρχαιο παρελθόν.

Η κλασική μορφή του δόγματος της μετενσάρκωσης σχηματίστηκε στην Ινδία, αλλά σίγουρα όχι νωρίτερα από τον 9ο προ Χριστού αιώνα, όταν έγινε η σύνθεση των Βραχμανικών κειμένων. Μετά τον καθαρότερο προσδιορισμό της έννοιας από τις Ουπανισάδες μεταξύ του 7ου και 5ου προ Χριστού αιώνα, υιοθετήθηκε από τις άλλες σημαντικές Ανατολικές θρησκείες που είχαν προέλευση την Ινδία, τον Βουδισμό και τον Τζαϊνισμό. Λόγω της διάδοσης του Βουδισμού στην Ασία, η μετενσάρκωση υιοθετήθηκε αργότερα από τον Κινέζικο Ταοϊσμό, αλλά όχι νωρίτερα από τον 3ο προ Χριστού αιώνα.

Οι αρχαίες θρησκείες του Μεσογειακού κόσμου ανέπτυξαν εντελώς διαφορετικά είδη πεποιθήσεων για τη μετενσάρκωση. Για παράδειγμα, ο Ελληνικός Πλατωνισμός ισχυρίστηκε την προ-ύπαρξη της ψυχής σε έναν ουράνιο κόσμο και την πτώση της σε ένα ανθρώπινο σώμα λόγω της αμαρτίας. Για να απελευθερωθεί από τα δεσμά της και να επιστρέψει σε μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης, η ψυχή πρέπει να υποστεί κάθαρση μέσω της μετενσάρκωσης. Η έκφραση τέτοιων πεποιθήσεων από τον Πλάτωνα φανερώνουν την επιρροή που είχε δεχθεί από τις προγενέστερες φιλοσοφικές σχολές του Ορφισμού και των Πυθαγορείων. Το πρώτο σημαντικό Ελληνικό φιλοσοφικό σύστημα που υιοθέτησε μια θέαση μετενσάρκωσης παρόμοια με αυτή του Ινδουϊσμού ήταν ο Νέο-Πλατωνισμός, στον 3ο μ.Χ. αιώνα, έχοντας λάβει επιδράσεις από την Ανατολή.
Στην περίπτωση της αρχαίας Αιγύπτου, η 'Αιγυπτιακή Βίβλος των Νεκρών' περιγράφει το ταξίδι της ψυχής στον επόμενο κόσμο, χωρίς όμως να αφήνει υπαινιγμούς για επιστροφή της στη γη. Όπως είναι καλά γνωστό, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι μουμιοποιούσαν τους νεκρούς ώστε το σώμα να διατηρηθεί και να συνοδεύσει την ψυχή σ' αυτόν τον κόσμο. Αυτό υποδεικνύει μια πεποίθηση για ανάσταση παρά για μετενσάρκωση. Παρομοίως, σε πολλές περιπτώσεις αρχαίων θρησκειών σε φυλές που θεωρείται σήμερα ότι πιστεύουν στη μετενσάρκωση, πιο πολύ διδάσκουν την προ-ύπαρξη της ψυχής πριν από τη γέννηση ή την ανεξάρτητη επιβίωσή της μετά το θάνατο. Αυτό δεν έχει καμία σύνδεση με την κλασική ιδέα της μετανάστευσης από ένα φυσικό σώμα σε ένα άλλο σύμφωνα με τις απαιτήσεις ενός απρόσωπου νόμου, όπως το κάρμα.
ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...


Μετάφραση - Απόδοση: Αμαλία Τσακίρη, για το ESOTERICA.gr


twitter digg delicious facebook stumbleupon linkedin googlebuzz more
Blog Widget by LinkWithin