Κάθε φορά που κλείνουμε τα μάτια μας για να κοιμηθούμε, το σώμα χαλαρώνει και μπαίνει σε διαδικασία ανασυγκρότησης και ξεκούρασης...
ο εγκέφαλος συνηγορεί σ'αυτό απελευθερώνοντας όλες εκείνες τις ουσίες που είναι απαραίτητες... λίγο πριν βυθιστεί κανείς σε βαθύ ύπνο (κύματα Θήτα) περνάει από την φάση R.E.M. (rapid eye movement), όπου το υποσυνείδητο "ανακυκλώνει" εντυπώσεις και σκέψεις της ημέρας που κρίθηκαν καταρχήν ως μη σημαντικά, ή είναι ιδιαίτερα φορτισμένα συγκινησιακά, προκειμένου να αποδεσμεύσει "χώρο" (συναισθηματικό και νοητικό) για την έναρξη της νέας μέρας... συνήθως πρόκειται για όνειρα ασύνδετα όπου τα πρόσωπα και τα πράγματα μπλέκονται σε μια "σούπα" χωρίς συγκεκριμένο νόημα.... αυτά τα όνειρα δεν είναι "προφητικά" κατά καμμία έννοια ακόμα κι αν φαίνονται παράξενα...
αφού ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία (και πιστέψτε με συμβαίνει κάθε φορά που κοιμόμαστε, ακόμα κι αν δεν έχουμε πάντα ανάμνηση αυτών των ονείρων), η ψυχή απελευθερώνεται από το φυσικό σώμα και με τον αστρικό φορέα της πλέον αφήνεται να "ταξιδέψει" προκειμένου να επιτρέψει, τόσο στο φυσικό σώμα να αναδομηθεί, αλλά και η ίδια να γεμίσει τις "μπαταρίες" της...
το σύνηθες "μέρος" στο οποίο γίνεται αυτό το ταξίδι είναι το κατώτερο αστρικό... εκεί ο χρόνος παύει να είναι γραμμικός και όλα τα πιθανά μελλοντικά γεγονότα συνυπάρχουν ... η ψυχή αντλεί από 'κει εντυπώσεις, και κάποιες απ' αυτές μεταφέρονται κατά την επιστροφή μας στο φυσικό σώμα...
στην ουσία δεν πρόκειται για "προφητικό" όνειρο αλλά για την δική μας ικανότητα να συγκρατούμε μνήμες από κει... δεδομένου ότι το αστρικό πεδίο είναι ο φυσικός χώρος των φόβων και των επιθυμιών μας, και καθώς τα αρνητικά συναισθήματα είναι πιο έντονα φορτισμένα, είναι ευκολότερο για μας να μεταφέρουμε εικόνες δυσάρεστων καταστάσεων... αν μπορούσαμε να κρατάμε ένα ακριβές ημερολόγιο αυτών των "ονείρων" (γιατί στην ουσία πρόκειται απλά για μία μετατόπιση της συνείδησης) θα βλέπαμε ότι δεν πραγματοποιούνται ΟΛΑ όσα έχουμε δει, μια που, ακόμα και η παραμικρή αλλαγή μπορεί να οδηγήσει σε ένα άλλο πιθανό "μέλλον" απ' αυτό που είδαμε...
ίσως με αυτή την έννοια, μπορούμε να "προλάβουμε" κάποιες καταστάσεις...
ειδικότερα τώρα για όνειρα που περιλαμβάνουν σεισμούς έχω να παρατηρήσω το εξής : ο εγκέφαλος μας και όλο μας το σώμα πολλές φορές λειτουργούν σαν θαυμάσιοι σεισμογράφοι, που "πιάνουν" ακόμα και την παραμικρή αλλαγή σε κάποιες συχνότητες ακόμα και αν πρόκειται να γίνει σεισμός σε κάποιο πολύ απομακρυσμένο σημείο...
χαρακτηριστικό παράδειγμα που είχα τελευταία είναι το εξής: το πρωινό (για μας ) που έγινε ο σεισμός στην Καλιφόρνια, λίγο πριν γίνει (και το ξέρω γιατί προηγουμένως είχα ξυπνήσει για άσχετο λόγο και είχα δει την ώρα) είδα στον υπνο μου ένα μέρος σαν κινηματογράφο που καθώς παρακολουθούσαμε την ταινία που παιζόταν, έγινε μεγάλος σεισμός (δεν είναι και μικρό το 7 Ρίχτερ...)... στον πανικό που ακολούθησε στην αίθουσα, εγώ γύρισα κοίταξα την μηχανή προβολής, είδα πως έπαιζε ακόμα και καθησυχασμένη συνέχισα να παρακολουθώ την ταινία... λίγο αργότερα μου τηλεφώνησε η μητέρα μου να μου πει πως έγινε ο σεισμός εκεί και κόντεψε να μου πέσει το ακουστικό απ' το χέρι...
παρόλο που εγώ τουλάχιστον έχω μια μάλλον αυξημένη ευαισθησία στο να "πιάνω" τους σεισμούς ακόμα και στον ξύπνιο μου, μου έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός...
υπάρχουν ακόμα δύο κατηγορίες ονείρων : αυτά που πράγματι είναι προφητικά και αυτά στα οποία μορφοποιούμε στο αστρικό πεδίο τους φόβους και τις επιθυμίες μας....
παρακατω ειναι καποια παραδειγματα προφητικων ονειρων απο μαρτυριες ανθρωπων!
μια εκπομπη που ειχε θεμα το θανατο κ εμπειριες τετοιες. Φιλοξενηθηκαν πολλες μαναδες που ειχαν χασει τα παιδια τους.Μια μανα ειχε πει οτι ο γιος της, ενα παιδακι περιπου 10 χρονων, μια εβδομαδα πριν το θανατο του της ειχε πει "μητερα σε μια βδομαδα θα πεθανω, κ δεν θελω να κλαις". Το παιδακι συστηματικα διαβαζε την βιβλο, κ οταν καθοταν με τη μητερα του εξω στην αυλη τη νυχτα της ελεγε "μητερα δεν το βλεπεις εσυ? βλεπω το αγιο φως".Το παιδακι ηταν εξαιρετικης ευφυιας κ μου θυμισε για λιγο την φαση με τα παιδια Indigo. Το παιδακι προφητεψε το θανατο του με απολυτη ακριβεια κ δεν εδειχνε να φοβαται καθολου.Ηξερε ποτε θα πεθανει ακριβως κ το ειχε αναφερει πολλες φορες στη μητερα του.Η μητερα του τον ρωταγε τρομαγμενη "γιατι μου λες συνεχεια οτι θα πεθανεις"? "στο λεω για να σε υπενθυμισω κ να μην κλαις". Το παιδακι μιλουσε για το θανατο του κ ειχε παντα ενα χαμογελο στα χειλη.Πεθανε την μερα που προεβλεψε απο μια στιγμιαια οργανικη βλαβη (ενω δεν ειχε προβλημα υγειας).Πιο πριν εν τω μεταξυ,μετα απο επισκεψεις του παιδιου σε μοναστηρι οι πατερες πιστεψαν (με βαση αυτα που ακουσαν) οτι το παιδι πρπει να ηταν καποιος αγγελος η εστω ενα σημαδι θεου. Μια αλλη μανα που εγραψε βιβλιο πανω στο θεμα, η κορη της,ενα κοριτσακι 9 χρονων, ειχε σχεδιασει 15 μερες πριν το θανατο της την τοποθεσια που θα σκοτωνοταν με απολυτη ακριβεια (σε διαβαση πεζων συγκεκριμενα), κ ειχε σχεδιασει επισης κ το φορεμα που θα της φορουσαν στην κηδεια! 15 μερες πριν το θανατο της ειχε πει στη μητερα της "θα ερθει ο θεος να με παρει απο εδω". Υπαρχουν κ αλλες λεπτομερεις ολες στο βιβλιο π εγραψε η μανα μετα το γεγονος με πολυ συνταρακτικες λεπτομερειες.Ισως να φαινονται απιστευτες αυτες οι εμπειριες αλλα οντως εγιναν.
Αυτό που έχω ακούσει εγώ είναι ότι όλοι, όταν πλησιάζει η μέρα του θανάτου τους, έχουν κάποια σχετική υποψία (για πρόβλεψη και μάλιστα με λεπτομέρειες δεν γνωρίζω). Πιο συγκεκριμένα, πριν αρκετά χρόνια άκουσα για μια μαθήτρια, η οποία μια μέρα σκέφτηκε (και το εξέφρασε) πως για κάποιο λόγο δεν θα προλάβαινε να παραβρεθεί σε ένα party. Την ίδια μέρα και κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος, κοιτούσε αφηρημένα έξω από το παράθυρο και ασυναίσθητα ζωγράφισε ένα σχέδιο. Όταν έσκυψε να δει τι είχε σχεδιάσει, αντίκρυσε ένα μνημείο πλαισιωμένο από λουλούδια. Πέντε μέρες μετά προσεβλήθη από μηνιγγίτιδα και απεβίωσε μέσα σε λίγες ώρες. Το party είχε προγραμματιστεί να γίνει το μεθεπόμενο βράδυ. Σε αντιδιαστολή βέβαια με τις περιπτώσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω, η κοπέλα αυτή έδειχνε μάλλον μελαγχολική και απόμακρη παρά χαρούμενη.
Την 1η Σεπτεμβρίου 2003, μία πολύ στενή συγγενής μου υπέστη ένα βαρύτατο εγκεφαλικό και έκτοτε ήταν σε πολύ κακή κατάσταση. Το 2ο βράδυ, η γιαγιά μου την είδε σε όνειρο να φωνάζει 4 4 4 . Πέθανε στις 3 Ιανουαρίου 2008. Δηλαδή 4 χρόνια και 4 μήνες από τότε που αρρώστησε. Στις 4 Ιανουαρίου έγινε η ταφή της.
Με τα όνειρα πάντα είχα μια περίεργη σχέση. Μάλιστα ήταν αυτή η σχέση που με οδήγησε και σε αυτό το forum. Πάντα έβλεπα όνειρα. Άσχημα συνήθως. Προφητικά πολλά αλλά όχι. Το θέμα είναι, βεβαία, πως όσο μεγαλώνω αντιλαμβάνομαι τι ρολό παίζουν στην ζωή μου. Υπάρχουν κάποια σημάδια που μου δείχνουν τον δρόμο η τι πρόκριτε να συμβεί. Από μικρή έβλεπα για αγάμους θανάτους και πολλές φορές συγκεκριμένα γεγονότα. Ας πούμε έβλεπα το σπίτι που θα εμένα σαν φοιτήτρια σχεδόν σε όλο το λύκειο. Ήταν το πρώτο που είδα και φυσικά το νοίκιασα κατευθείαν. Δεν ξερώ αν έχω κάποιο χάρισμα.. δεν το πιστεύω! Απλά πιστεύω ότι είμαι προσεχτική και δεκτική ως προς τα σημάδια..
Απο το: ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ
